Lunch met Finn Beales

Finn Beales wordt geprezen om zijn bekroonde reis- en lifestylefotografie en de filmische stijl die hij in zijn werk toepast.

Zijn unieke foto's van over de hele wereld hebben hem een trouwe Instagram-volger van een half miljoen opgeleverd en hij heeft twee bestverkochte fotoboeken gepubliceerd.

Maar toen we langskwamen, was het om te praten over een project veel dichter bij huis. Zijn Welsh longhouse, in feite.

Waar begint dit renovatieverhaal?

‘We wonen hier al twintig jaar in het oorspronkelijke huis, hoewel het al langer in de familie van mijn vrouw is, dus het heeft veel sentimentele waarde.

‘Maar met twee snelgroeiende kinderen moesten we verhuizen of het huis groter maken. We hebben zoveel panden bekeken, maar konden nergens iets vinden dat vergelijkbaar was, dus kozen we ervoor om uit te breiden.' Finn putte uit zijn reiservaringen om het project te inspireren, maar hij was zich ook bewust van het behoud van de schoonheid van het ouderlijk huis.

Met de hulp van enkele uitstekende architecten hebben we een uitbreiding in modulaire stijl ontworpen die de volkstaal van lokale boerderijen nabootst.

‘Hoewel het een eigentijds gebouw is, wilde ik geen modern interieur. Het nieuwe moest het oude respecteren, dus kozen we overal voor natuurlijke grondstoffen – allemaal prachtig onvolmaakt.

‘We hebben gipsmuren – er is geen verf – verzegeld met bijenwas. Alle ramen zijn bekleed met eikenhout en de gevel van het oorspronkelijke huis, dat nu een binnenmuur is, werd opnieuw gevoegd met kalk en zichtbaar gelaten.

De keuken is ook van eikenhout, met werkbladen van leisteen uit Wales, en de vloeren zijn van beton - een alternatieve kijk op plavuizen.'

Hij was ook vastbesloten om een grote, open woon- en eetruimte te creëren met verreikende uitzichten waar het gezin samen kon komen.

De kamers zijn vrij klein in het oude gedeelte van het huis, dus de kinderen verdwenen vaak naar hun slaapkamers, waardoor het gezin uit elkaar werd gehaald. Door de nieuwe ruimte hangt iedereen nu samen rond, dat is echt heerlijk.’

Ik fotografeer veel voedsel- en landbouwprojecten door mijn werk, wat vaak de inspiratie vormt voor het voedsel dat ik kook. En we houden van entertainen.

We hebben de keuken in het oude gedeelte van het huis behouden als ruimte voor het bereiden van voedsel. Het is aan de overkant van de gang van de open ruimte en doet ook dienst als voorraadkast en herbergt ook de koelkast met vriesvak, wasmachine enzovoort.

Op die manier kunnen we alle rommel en rommel buiten houden en gewoon genieten van koken in onze mooie nieuwe gezinsruimte.

Een plaatselijke school werd op dat moment gerenoveerd en ze waren de oude wetenschappelijke laboratoria aan het strippen, dus hebben we hun units en werkbladen een nieuwe bestemming gegeven. Ze zijn prachtig gemaakt, verweerd en uniek.’

We vroegen Finn of andere aspecten van zijn werk de bouw hebben beïnvloed.

‘Als fotograaf besteed ik veel aandacht aan licht. We hebben het nieuwe gebouw van oost naar west georiënteerd met grote glazen oppervlakken op deze verhogingen om te profiteren van de gouden uren aan beide uiteinden van de dag.

‘Ik wist ook dat ik een heel ontspannen sfeer wilde creëren. Ik werk over de hele wereld en het tempo kan hectisch zijn, vooral als ik een team van mensen leid op een set ver van huis. Hoe graag ik er ook van hou, het kan creatief veel van me vergen, dus ik kom hier graag terug om tot rust te komen.'

De milieu-impact van de renovatie was een andere belangrijke overweging - en met name het bewust kiezen van materialen.

‘We haalden materialen zo dicht mogelijk bij huis. De houten bekleding kwam uit Wales en het dak is van golfplaten, verderop in Herefordshire. We hebben het gebouw geïsoleerd met cellulosevezelisolatie, gemaakt van gerecycled krantenpapier en brandvertragende zouten.

Hoewel beton, fungeert de vloer als een gigantische koellichaam, die warmte van de dagzon opslaat en' s avonds weer vrijgeeft.'

Tot slot, voordat onze kommen leeg waren, hadden we nog een laatste vraag: hoe belangrijk waren de kleine details?

‘Ze komen samen om het project heel te maken, dus ze zijn kritisch. We hebben elke dag contact met deurklinken, schakelaars en stopcontacten, waardoor ze bijna belangrijker zijn dan al het andere.